Podcastreeks als verhalend verlengstuk van voorstelling ‘Dochters van Ondernemers’

‘Dochters van Ondernemers’ is -letterlijk en figuurlijk- het geslaagde samenspel van vijf dynamische jonge vrouwen die een voorliefde voor het podium én een jeugd in een familiebedrijf delen. In een virusvrij verleden veroverde de voorstelling vele Vlaamse podia én harten. Vanaf 16 maart 2021 krijgt de voorstelling een expressief extraatje, met een handvol heerlijk herkenbare podcasts. (auteur: Frank Van Hoof)

Kleine (van een) zelfstandige

Voor we aan het verhaal beginnen, is het uiteraard belangrijk om de protagonisten ten tonele te voeren. In de oorspronkelijke bezetting deelden Annelore Crollet, Leen De Graeve, Julie Delrue, Nathalie Goossens en Karlien Torfs het podium. Annelore en Leen groeiden op in een tuinbouwbedrijf. Julie is geboren in de kliniek die was ‘gedaan’ door het schilders-en afwerkingsbedrijf van haar ouders, een relatiegeschenk. Karlien is de dochter van een aannemer en woonde tijdens haar jeugd in een huis dat het uithangbord was van het bedrijf, een showroom als het ware. Nathalies mama switchte van eetbare lekkernijen naar eyecandy, en ruilde een patisserie voor een eigen zaak in lingerie. Nathalie zelf ruilt de bühne voor de rol van haar leven: momenteel zet ze als moeder een glansprestatie neer. Enter Marieke Anthoni, slagersdochter zonder brilletje!

Release van de podcast op 16 maart om 20u15 via www.arsenaallazarus.be.

Niet allemaal komkommer en kwel!

Met tussentitels als “Zere, zere deure doen” en “BVBA Ambras” is de verleiding groot om het stuk te catalogeren als een drama in vijf bedrijven door dames die ‘van de nood een jeugd maakten’. Onterecht, want achter elke wolk piept de zon, en die warme gloed is de rode draad in het verhaal.

“We geven een inkijk achter het uiterlijke uithangbord van familiebedrijven en vertellen hoe in kleine kring groot geluk én even grote zorgen, trots én taboe mee aanschuiven aan de keukentafel. Als kind moesten we de aandacht van onze ouders delen met de zaak. En vaak was dat geesteskind ook het zorgenkind, dat de gesprekken domineerde. Het ging dan misschien wel vaak over geld of het gebrek eraan, ook toen voelden we wel dat menselijk kapitaal voor onze ouders veel belangrijker was. Ondanks hun leven als bezige bij was er wél altijd iemand vlakbij. Het werd niet altijd gezegd in zoveel woorden, maar liefde was een vaste waarde. Met diezelfde liefde kijken we terug op een jeugd waarin we zelf ‘kleine zelfstandigen’ waren en snel moesten leren om op eigen benen te staan én onze eigen weg mochten gaan.”

Over artistieke dromen en appels en bomen

Hun specifieke studiekeuze staaft de stelling dat de dames veel vrijheid kregen op hun persoonlijke en professionele pad. Hoeveel kunstzinnige carrières zouden er niet gesmoord zijn door ouders met andere ambities? En een veel pertinentere vraag: als persoon zijn ze uit het ondernemersmilieu verdwenen, maar is het ondernemersmilieu ook uit de persoon verdwenen?

Annelore steekt van wal: “Naast de vele verschillen, zijn er ook écht prominente parallellen. De grote reserve van veel zelfstandigen is dat er geen enkel sociaal vangnet is, en die zalige zekerheid heb ik gelukkig wel. Wat ik wel merk, is dat ook bij mij werk en privé in elkaar overvloeien. Ik heb van mijn hobby mijn werk gemaakt, maar die ‘jobby’ slorpt me wel helemaal op: naar een film kijken is niet altijd amuseren, maar ook vaak analyseren én naar nieuwe ideeën kanaliseren.” Ook Leen ziet heel wat overeenkomsten met ondernemers: “Net als onze ondernemende familieleden hebben we gekozen om te doen wat we graag doen, in de overtuiging dat we het ook goed doen. En ook bij ons zorgt die dynamische drang om onze passie te volgen voor een dwang om onszelf te verkopen, keer op keer.” Ook voor Marieke is de herkenbaarheid groot, mét een relativerende noot: “Mijn papa haalde als slager enorm veel voldoening uit zijn ambacht. Die professionele passie is voor mij heel herkenbaar. In tegenstelling tot mijn papa voel ik me wel ‘inwisselbaar’, in de beste zin van het woord: ik vind het comfortabeler om gemist te kunnen worden dan onmisbaar te zijn.” Annelore beaamt: “Toen papa geveld werd door hartproblemen, is mama hem gaan ‘ontvoeren’ in het ziekenhuis. Een zelfstandige kan het zich écht niet permitteren om ziek te worden, omdat ook het bedrijf binnen de kortste keren besmet én doodziek kan worden.”

Veerbaar en weerbaar

De grootste gelijkenis? De gedrevenheid én de goesting om steeds weer op te staan en door te gaan! “Zowel zelfstandigen als artiesten weten dat ze niet voor een rimpelloze route richting pensioen kiezen. Tegenwind dwingt ons om vaak van koers te veranderen, maar we houden wel koppig vast aan ons doel. De wendbaarheid om van een moeilijkheid een mogelijkheid te maken, is in beide beroepsgroepen een krachtige constante. Tussen alle onheilstijdingen is er te weinig aandacht voor de fantastische, flexibele firma’s die als feniksen uit hun eigen as herrijzen. Ook de artistieke sector deed zijn naam alle eer aan met allerlei creatieve kunstgrepen.”

Podcastreeks: ‘gehoord’ worden in auditieloze tijden

De podcastafleveringen zijn geen coronacreatie, maar de podiumpauze bracht de prille plannen wel in een stroomversnelling.

“Voor de podcasts groeven we in eigen herinneringen en bevraagden we ondernemers en hun naasten. We puurden er vijf schone verhalen uit, die we als geanimeerde gesprekken in een podcastreeks goten. Meeslepende materie, zeker voor ondernemers,met wie we graag in digitale dialoog gaan.”

Release van de podcast op dinsdag 16 maart 2021 om 20u15 via een video op www.arsenaallazarus.be. Nadien is de volledige podcast te beluisteren via je favoriete podcastapp.