Geld vervangt het verstand niet

Wat een verschil tussen de nuchterheid van (bijvoorbeeld) Vincent Kompany en het domme ganzengedrag van (bijvoorbeeld) Jonathan Legear, om bij de actualiteit van de voorbije dagen te blijven.

Na de niet zonder geluk bereikte zegen van de Rode Duivels tegen Servië, bleef Vincent Kompany cool, waardig en verstandig in zijn analyse. Hij prees de supporters, was trots van in deze omstandigheden Belg te zijn. Een gedrag dat je van een kapitein mag verwachten maar dat zelden getoond wordt. Wat een contrast met het gedrag van de 25-jarige Jonathan Legear die op een zondagavond rond 5.30 uur dronken met zijn Porsche een benzinestation in Tongeren binnenreed, enkele mensen ernstig verwondde en doodkalm het pand wou verlaten. Hij zag de slachtoffers en de schade aan de inrichting van het tankstation niet eens staan. Onder druk van zijn omgeving verontschuldigde hij zich twee dagen later publiekelijk met zijn vriendin al knikkend naast zich. De verveling stond op zijn aangezicht te lezen. Je merkte meteen dat hij geen woord meende van wat hij als verontschuldiging aanvoerde.

Nauwelijks twee dagen later kregen we bevestiging van ons vermoeden toen hij ook de pers in Tsjetsjenië te woord stond, waar hij voor Terek Grozny speelt. In de Tsjetsjeense kranten werd het voorval koud afgedaan “als niets bijzonders, een stom ongeval”. Nergens werd vermeld dat het niet de eerste keer was dat deze omhoog gevallen voetballer (bij gebrek aan menselijke zwaarte) de slachtoffers van zijn vorig “ongeval” na drie jaar nog altijd niet vergoed heeft, dat hij reeds eerder vluchtmisdrijf gepleegd heeft. Wie zo over zijn daden denkt, biedt geen enkele garantie dat het in de toekomst niet nog eens zou kunnen gebeuren.

Voetbalclubs, we hebben een probleem!

Voetbal is al lang geen sport meer. Wie sport zegt, denkt ook aan sportief wanneer iemand een voorbeeldig, mensvriendelijk gedrag toont. Oorspronkelijk betekent “sportief” volgens diverse omschrijvingen in onze woordenboeken: als iets met sport te maken heeft, wie zich voor zijn plezier lichamelijk inspant, wie goed tegen zijn verlies kan, bereid zijn de tegenstander fair te behandelen, eerlijk en ruiterlijk.

Weinig van deze omschrijvingen vinden we vandaag terug op en naast het voetbalveld. Wie de decadentie van onze maatschappij wil meemaken, moet maar eens een voetbalwedstrijd bijwonen. De tegenstander zonder aanleiding uitfluiten, uitjouwen, bekogelen en naar de maan verwensen. Voetballers die een tegenstander een doodschop verkopen voor de ogen van duizenden tot miljoenen toeschouwers naast het terrein of vanuit de huiskamer op alsmaar groter wordende schermen en de doodschoppers die verbaasde beide handen in de lucht steken.

Het merendeel van de bevolking kan met hard, eerlijk en correct werken in een gans leven niet verdienen wat sommige van deze doodschoppers op één jaar verdienen.

Dat kan natuurlijk niet zonder gevolgen blijven. Wanneer het grootste probleem van Balotelli (Manchester City) is met welke Ferrari hij vandaag al dan niet naar zijn werk rijdt, dan is er een probleem. Onlangs moest iemand hem eraan herinnere dat hij al enkele weken één van zijn Ferrari’s was vergeten op te halen bij een vriend. Er was geen hasst bij want hij had er nog zeven andere.

Ik wil onze voetbalclubs stof tot nadenken geven. De clubs vervangen voor vele kind-voetballers de school. Misschien moeten ze toch eens een inspanning doen om hen met beide voeten op de grond te houden.

En wat Jonathan Legear betreft heb ik maar één verzoek. Wil je mij a.u.b. verwittigen wanneer u nog eens in mijn geburen komt rijden? Dan blijf ik wel binnen.

Frank Blatt